Under de himel

De simmer is de tiid dat minsken bûtendoar wêze wolle. Sels de tsjerke hâldt byienkomsten yn ‘e iepen loft of yn tinten, en dat wol wat sizze. In minske moat in dak boppe de holle hawwe, mar simmerdeis fine in protte neat moaier as ûnder dat dak wei, en de lijte fan waar en wyn om jin hinne fiele, de waarmte fan ‘e sinne direkt op ‘e hûd, fan it ljocht genietsje dat hast net fuortgiet. Want hoe’t jo it ek draaie, sûnder dy sinne sa tichtby hie hjir gjin libben mooglik west. God makke earst de sinne, en doe begûn it hjir te libjen.
En nachts, yn dy pear oerkes dat de sinne fuort is – al kinne jo him om ‘e langste dei hinne altyd noch folgje sa’t er ûnder de noarderkime lâns skoot – sjogge jo noch folle fierder. De ûntelbere stjerren dy’t hjirre miljoenen ljochtjierren ôf steane, middenyn dat geheimsinnige swart dat wy de himel neame. Yn âlde tiden mienden minsken dat dat in grutte rûne koepel wie dy’t as in soarte fan omkearde wok oer de ierde hinne stie. Sinne, moanne en stjerren seagen de minsken as goaden dy’t it libben op ierde bestjoerden. Under de himel wiene jo altyd ûnder de ynfloed fan goede, of soms ek fan boaze machten.
Yn it Alde Testamint wurdt al ôfskied nommen fan dy goaden. De himel is dêr noch wol deselde koepel, mar dan makke troch de iene God, dy’t boppe dy himel wennet. Minsken sjogge net mear as it útspansel en de ljochten dy’t Hy dêryn oanlein hat, God sels ûntlûkt him oan ús waarnimming. Hy sjocht ús wol, mar wy sjogge Him net. Wy fiele Him ek net altyd, want Hy stjoert wol de sinne en de moanne, mar de minsken jout Er in stik frijheid. Soms fiele minsken har ûnder dy himel knap ferlitten, soms kinne se ek it betrouwen fine op God dy’t himel en ierde makke hat.
Tsjintwurdich fiele minsken dat sa net mear. Earder oarsom. De himel as útspansel is ferdwûn, wy witte no dat it ien grutte romte is, fol mei stof en tsjuster, strieling en matearje en antymatearje, en hjir en dêr in stjer. Troch dy net te befetsjen wide romte driuwt ús lytse planeet, en bûten dy romte kinne wy ús al hielendal neat mear foarstelle. Mei dêrtroch fiele in protte minsken har iensum en stjoerleas. Der is gjin himel mear, lit stean in God. Domeny, wêr hawwe jo it oer? Tsjerke, wat hawwe jim te fertellen?

Faaks hawwe wy wol minder te fertellen as te freegjen. Gewoan te freegjen: leauwe jo, dat der mei jo libben yn dizze wrâld in bedoeling is, of net? Dy’t dat net leaut, libbet yndied ûnder in lege himel. Mar ûnder dyselde himel krije safolle minsken safolle tekens fan àl in bedoeling, dat wy der net omhinne kinne sa no en dan nei dy tekens te sjen en dy ferhalen te harkjen. De himel mei dan leech wêze, mei neat derboppe – mar bûten it hielal fan himel en ierde is it noch altyd mooglik dat dyselde God wennet. Dy’t it gehiel makke hat mei in bedoeling, en neffens dy bedoeling ek lieding jout.
Under de himel meie jo dus de ûnbegryplike frijheid fiele fan in hielal dêr’t wy de grins net fan sjen kinne. Wy krije op dizze ierde de romte, en der mei neat wêze dat ús fêsthâldt of twingt. En as wy op plakken bedarje dêr’t wy net sykhelje, bewege en genietsje kinne – dan hoege wy op net ien syn tastimming te wachtsjen om derwei.
Mar ûnder de himel is ek Gods bedoeling. En it is de keunst om dy te sykjen en te finen, salang’t wy ûnder de himel libje. Want ek dy bedoeling is hjir. En hjir krije wy de oanwizings, de wurden, de minsken dy’t ús stjoerd wurde om ús te helpen op ús paad. Hjir hat Jezus libbe, en hjir wol God ús syn leafde fiele litte.
Under de himel is it dus goed. Mar net sûnder problemen, en net sûnder fragen. Soms binne der krêften dy’t ús op in ferkeard plak fêsthâlde wolle, en dy’t te sterk binne om allinnich oan te kinnen. Soms slagget it net om allinnich Gods bedoeling mei jins libben te finen. Ien minske allinnich ûnder de himel komt net fier. En dêr binne tsjerken foar. Om sa no en dan yn te skûljen. Om krêft en stipe te finen. Om meiinoar te sykjen om de goeie antwurden en de goeie oanwizings. It is goed om ûnder de himel te wêzen. Mar sa no en dan ûnder it tsjerkedak is ek net ferkeard.

Liuwe H. Westra (juny 2008)