Fanút ‘e djipte roppe wy: harkje nei ús stim, sjoch ús oan en werken it wurk fan jo hannen. Ut klaai en wyn hawwe Jo ús makke, besibbe oan ierde, ús wenplak, foar goed. Wie dit de bedoeling: in wrâld yn ûnstjoer, útrûpele grûn, minsken dy’t elkoar nei it libben stean? Ferbyn wer wat byinoar [...]
Jo roppe wy oan, dy’t wie foar’t wy bestiene, dy’t skieding makke tusken tsjuster en ljocht, ferskil fan nacht en dei, ús foarme nei jo byld. Ut ierde makke, oan dizze grûn ferbûn, noch mei jo lucht yn ‘e longen, binne wy jo bern, oant op ‘e dei fan hjoed. Rommer as dit libben, mear [...]
